Bundan sadece 4 yıl önce 2005-2006 sezonunda Fenerbahçe şampiyonluğu son hafta Galatasaray'a kaptırmıştı. Ligin son haftasına girilirken Fenerbahçe lider, Galatasaray ise ikinci sıradaydı. Son hafta Denizli ile oynayacaktık, ne olursa olsun bu maçı alıp şampiyon olacağımıza inanıyorduk. Sadece Fenerliler değil, hemen hemen herkes öyle düşünüyordu. Ama olmadı, 90 dakika 1-1 berabere sonuçlandı ve Galatasaray Kayserispor'u 3-0 geçerek şampiyon olmuştu. O gün tüm Fenerliler için kabustu. Çok acayip bir duygu, çok değer verdiğiniz birşeyi elde etmiş sonra göz göre göre elinizden kaydığını ve buna karşı hiç birşey yapamıyor olduğunuzu sadece seyirci olduğunuzu düşünün. İşkence gibi.
4 yıl sonra bu sezon, aynı pozisyonun tekrarı gibi aynı senaryo yine yaşandı. Son haftaya girilirken yine Bursalılar dahil hiç kimse Bursaspor'un şampiyonluğuna inanmıyordu. Bu kez Kadıköy'de oynayacaktık, bu kez rakibin hiç bir iddiası yoktu. Hem bunların ötesinde bu kez aynı kuyuya düşmeyecek kadar tecrübeliydik. Ama hayır olmadı, "olmayınca olmuyor" derler ya evet bu ifade bugünkü Fenerin özetiydi bence.
Bugün tüm Fenerliler çok acı çekiyor, bu öyle bir acı ki yaşamayan bilmez. Çünkü bu acı 4 yıl önce yaşanmış acının fotokopiyle çoğaltılmış hali gibi. Çünkü bu acı 4 yıl önce yaşanan acının kalıntılarını tam temizlerken, zalim bir yelin aynı acıyı yüreklere serptiği durumun resmidir. Bugün kemiklerim taşlaşmış batıyor sanki. Giden şampiyonluktan ziyade aynı kabusun ikinci kez yaşanması en acısı. Keşke böyle olmasaydı...
1 yorum:
Bugünlerde Fenerli olmak dünyanın en sıkıntılı meselelerinden birisi olsa gerek... Bir de statta yaşanan garabet vear tabi.
Yorum Gönder