ATSU-HIME

Son zamanlarda çok fazla Kore sinemasından takılıyorum. Japonya da pek uzak sayılmaz oraya. Atsu-hime diye bir diziye başladım. Japonya’nın 1850’li yıllardaki gerçek tarihini bir şahsın etrafında anlatıyor. Dizi 50 bölüm. Ben henüz üçte birini bitirdim ama şimdilik çok beğendiğimi de söyleyebilirim.

Bu dizi klasik Amerikan dizilerinden oldukça farklı. Öyle şimdi ne olacak, sonu nasıl bitecek gibi endişelere vs. kapılmıyorsunuz. Genel hikâyeden tamamen bağımsız bir şekilde insana sürekli bir memnuniyet veriyor. Yavaş ilerliyor ama izlerken kesinlikle sıkmıyor, küçük ayrıntılardan tat almamızı sağlıyor. Belki daha önce eski Japon kültüründe çok film izlemememin de bunda etkisi olabilir ama izlediğim kadarında bir pişmanlık duymadığım gibi kalan kısmını da izleme arzusu duyuyorum.

Diziye ilk başta alışmak gerçekten zor oluyor. Hem Japon tarihinden bihaber oluşumuz hem de karakterleri birbirinden ayrıştırma sıkıntısı dizinin içine girmekte insanı zorlayabiliyor. Dillerine yabancı olduğumuz için farklı isimler hafızada pek kalmadığı gibi muhtemelen o zamanın geleneği olan standart kıyafetler ve saç traşları karakterlerin birbirinden ayrışmasını zorlaştırıyor. Alıştıktan sonra ise bunlardan dolayı bir pişmanlık duymadığımı söyleyebilirim.

Film eski Japon kültürüyle ilgili baya bir bilgi de veriyor. Sınıf/seviye farkının batıdakine kıyasla daha bir sert olduğu gözüküyor. Sert derken daha bir net çizgilerle ayrılmış olduğunu kastediyorum. Arasında biraz fark olan bir aileye/kişiye karşı standart olan yarı secde pozisyonunda çok yüksek saygı gösteriliyor, ne denirse eyvallah çekiliyor.

Japon hatunlarının en başta yukarıdaki şahıs Koreliler gibi güzellikleri bir yana geleneksel kıyafetleri içerisinde ayaklarını yere sürterek gıdım gıdım ilerlemeleri de pek bi sempatik.

Belki tamamını bitirince bir şeyler daha karalarız efendim.