Bir Zamanlar Anadolu'da

Oscar'da en iyi yabancı film aday adaylığından son anda elendi, son 9'a alınmadı. Yıl boyunca çok övüldü film. Ve nihayet izleyebildim büyük bir beklentiyle. Başta şunu söylemek lazım, hiçbir şeyi büyük beklentiyle yapmayacaksın, istediğin gibi olmayınca en azından "zaten ne bekliyordum ki" diyebilesin. Filmin beklentimi karşılamadığı sonucu çıktı burdan herhalde. Filmin görüntüleri, efektleri, olayın içine çekiciliği, gerçekçiliği klasik Nuri Bilge Ceylan, yani çok iyi. Uzak filminde de aynı şeyi görmüştük. Hani yazarını bilmeden bir kitabı okuyunca tanıdık bir yazarsa tarzından hemen tahmin edebiliyorsunuz ya, aynı şey sinemada da geçerli. Nuri Bilge Ceylan'ın tarzı da bu; basit, küçük ayrıntılarla filme kattığı olağanüstü gerçekçilik ve doğallık. Uzak filmi ile bu filmin aynı elden çıktığı burdan hemen anlaşılıyor. Yalnız bir sorun var. Küçük ayrıntılar dedik ama bu ayrıntıların da amiyane tabirle bokunu çıkarmamak lazım. Yani iki buçuk saat oturup böyle bir filmi izlemek de hakkaten zor, belin tutulur. Yüzüklerin Efendisi değil ki film, bir cinayeti çözmeye çalışan bi ekibin bir günlük olayı. Daha ne kadar uzatabilirsin ki. Sıkar bir yerden sonra böyle bir filmde. Hani aksiyon, merak uyandıracak bişeyler olsa neyse. Filmin sonuna kadar "hadi bişeyler olacak" beklentisiyle bakıyorsun. Ayrıntı dedik, araya serpiştireceksin ayrıntıları. Benim film damak tadım bu. Örneğin Amerikan Beauty filminde çok küçük bir ayrıntı, kamerayla naylon bir torbanın rüzgarla birlikte uçuşması, sağa sola sarhoş gibi yalpalanması arka planda uyumlu bir müzikle çok güzel bir ayrıntı olmuştu, filme bir cazibe katmıştı. Bu filmde de gök gürültüsünün, lambanın titrek ışığının, yuvarlanan ve suda yüzen elmanın, yıldırımın, rüzgarla dans eden yaprakların filmin cazibesi olduğunu söyleyebiliriz. Yalnız özellikle bazı sahnelerin gereksizce çok uzatılması benim açımdan filmi sıkıcı yaptı diyebilirim. Film notum 7.