Aruitemo aruitemo (2008)

Bir toplumu daha yakindan tanimak icin hayat damarlarindan biri olan sanatina mercek tutmak gerekir, diyerek Japon sinemasina ve Hikokazu Koreeeda kulliyatina devam ediyorum. 2008 yapimi Still walking Ingilizce ismi ile sunulmus bu filmde, Japon aile ici iliskilerini daha yakindan goruyoruz. Baba-ogul iliskileri, kadin-erkek rolleri ve toplumun ataerkilligi (ki bizden bile oteler bu konuda), evlilige bakislari, dul evliligine karsi toplumdaki basmakalip dusunculer, sari kelebek hikayesi gibi halk arasinda nesillerce aktarilan kucuk hikayeler gibi farkli konulari gorebilirsiniz. Film biraz yavas akiyor ama cok dogal bir akis bu acikcasi. Yonetmenin en buyuk artilarindan biri bu olmali; dogal, adeta belgesel ceker gibi film cekmek.

Film puanim: 7/10.

Dare mo shiranai (2004)

Henuz izlemedigim filmi olan Manbiki no Kazoku filmi ile 2018'de Cannes'da odul alan, Japonya'nin gunumuzde uluslararasi en cok taninan yonetmenlerinden Hirokazu Koreeda'nin 2004 yapimi olan orijinal adiyla Dare mo shiranai (Nobody knows) isimli bu carpici filmi, adeta cocuk gozuyle bir belgesel film gibidir. Konu dram ancak amac bu drami goze sokmaktan ziyade milyonlar icerisinde farkedilmeyen gercek bir hikayeyi izleyiciye cocuk perspektifinden sunmaktir. Zorunlu olarak kardeslerinin sorumluluklari sirtina yuklenmis 12 yasindaki bir cocuk adam ve kucuk 3 kardesinin, dunyanin en buyuk ve en kalabalik metropollerinden biri olan Tokyo'da, kendi baslarina yasama tutunma cabalari anlatilmaktadir. Gercek bir olaydan tekrar kurgulandigini bilmek, hatta gercegi biraz daha yumusatarak sunuldugu soyleniyor, insani ayri bir derinden sarsiyor.

Film puanim: 8/10.